The Hill: Крэмль дапусціў пяць катастрафічных пралікаў перад уварваннем ва Украіну
- 2.10.2023, 17:50
Што чакае Расею ў выніку?
З моманту поўнамаштабнага ўварвання Расеі ва Украіну ў лютым 2022 года многія задаваліся пытаннем, чаму Расея развязала гэтую вайну і чаму, нягледзячы на цяжкія страты на полі бою і буйныя стратэгічныя пралікі ў наступныя месяцы, Крэмль працягвае ўпарціцца ў гэтым намаганні.
Як піша Яўген Савасцьянаў, які ўзначальваў КДБ у 1990-1992 гадах, у артыкуле для The Hill (пераклад - УНІАН), адказ можна знайсці ў шэрагу глыбокіх пралікаў, дапушчаных Крамлём у апошнія гады.
Па-першае, Пуцін быў апантаны ідэяй ініцыяваць і ўзначаліць глабальную кампанію супраць Захаду, як гэта рабіў камуністычны рэжым СССР.
Такім чынам, расейскі прэзідэнт і яго паслядоўнікі пераканалі сябе, што цывілізацыйная вайна паміж Расеяй і Захадам неабходна і непазбежная. На іх думку, цяперашняя барацьба за Украіну – гэта першы этап у такіх намаганнях. Аднак, як гаворыцца ў артыкуле, гэты праект праваліўся.
«Хоць Крэмль тэарэтычна спадзяваўся згуртаваць шырокі антызаходні фронт у падтрымку сваіх намаганняў, на практыцы ён сутыкнуўся з вялізнымі цяжкасцямі. У выніку ён быў вымушаны спадзявацца на дапамогу жменькі краін-выгнанцаў, такіх як Сірыя, Іран і Паўночная Карэя, каб працягваць падсілкоўваць свае вайсковыя намаганні», - адзначае Савасцьянаў.
Па-другое, Расея не змагла прызнаць нядаўняе ўзмацненне жорсткасці стаўлення Захаду.
На працягу многіх гадоў Масква паспяхова выкарыстоўвала сваю «энергетычную зброю» і ядзерны шантаж для запалохвання краін Захаду. Але яшчэ да вайны ва Украіне стаўленне Еўропы пачало мяняцца, паколькі ўсё больш і больш палітыкаў разумелі, што не варта паддавацца расейскаму запалохванню.
«З лютага 2022 года гераічны і ўстойлівы супраціў Украіны расейскай агрэсіі і велізарныя цяжкасці, з якімі сутыкнуліся расейскія вайскоўцы, толькі ўмацавалі заходніх лідараў у тым, што яны не павінны адыходзіць ад ціску на Крэмль», - гаворыцца ў артыкуле.
Па-трэцяе, адзначае Савасцьянаў, планы Расеі аб хуткім захопе Украіны сведчаць аб глыбокім неразуменні настрояў саміх украінцаў.
Расейскаму прэзідэнту ўдалося пераканаць сябе ў тым, што ўкраінцы агулам лічаць сябе не незалежнай нацыяй, а «маларосамі», якім трэба было ўз'яднацца з Айчынай.
«Тым самым Пуцін паўтарыў памылку, дапушчаную генераламі Белага руху часоў расейскай рэвалюцыі. Ён меркаваў, што яго салдат замест куль сустрэнуць кветкамі. Такім чынам, расейскія сілы былі зусім не гатовыя да жорсткасці і размаху супраціву Украіны», - падкрэслівае ён.
Па-чацвёртае, Пуцін не меў дакладнага ўяўлення аб сапраўдным стане свайго войска.
Пасля многіх гадоў прапаганды і эфектных парадаў ён памылкова меркаваў, што яго краіна валодае першакласным войскам, здольная весці і перамагаць у вайне. У той жа час рэальныя дзеянні расейскіх вайскоўцаў на ўкраінскім полі бою прадэманстравалі нешта зусім іншае як расейцам, так і астатняму свету, гаворыцца ў артыкуле
І пятая памылка - Пуцін не меў уяўлення аб сапраўдным стане расейскай эканомікі.
Масква, была негатовай да раптоўнай і шырокай эканамічнай ізаляцыі, якая ўзнікла ў выніку яе вайны з Украінай.
Хоць зараз у Расеі публічна ўзнімаюць устойлівасць расейскага эканамічнага сектара і мінімізуюць эфект заходняга фінансавага і тэхналагічнага ціску, але ў рэальнасці заходнія санкцыі ўжо глыбока паўплывалі на расейскую эканоміку і будуць працягваць гэты ўплыў.
Што ж чакае Расею ў выніку?
Як адзначае Савасцьянаў, усё гэта пакідае Расеі вельмі мала варыянтаў. Краіну зараз чакае будучыня глыбокай ізаляцыі - ці нават падпарадкавання Кітаю, паколькі кітайцы разглядаюць Расею як краіну, якая знаходзіцца ў вялікай бядзе, ці нават як патэнцыйнага васала.
Практычныя наступствы гэтага нераўнамернага партнёрства ўжо бачныя, паколькі Пекін выцясняе Маскву ў якасці дамінантнай дзяржавы ў традыцыйнай сферы ўплыву Расеі ў Цэнтральнай Азіі і на Каўказе і стварае там новыя шляхі ў Еўропу, абыходзячы Расею.
Нягледзячы на ўсё гэта, гаворыцца ў артыкуле, крах Расеі не з'яўляецца непазбежным, бо гістарычна кожны наступны расейскі лідар праводзіць палітыку, супрацьлеглую палітыцы яго папярэдніка.
«Такім чынам, хаця Уладзімір Пуцін, магчыма, і паставіў краіну на шлях разбурэння, яго пераемнік можа паправіць расейскі дзяржаўны карабель, як толькі Пуцін сыдзе з поля зроку. Гэта азначала б больш светлую будучыню для Расеі - і для ўсіх астатніх», - рэзюмуе Савасцьянаў.